caru

Cymraeg

Cynaniad

• yn y Gogledd: /ˈkarɨ̞/
• yn y De: /ˈka(ː)ri/

Geirdarddiad

Celteg *kar-o-, berf ansoddeiriol o'r ansoddair *karos ‘annwyl, hoff’ o'r gwreiddyn Indo-Ewropeg *keh₂- ‘annwyl, trachwantus’ a geir hefyd yn y Lladin cārus ‘annwyl; drud’, y Saesneg whore ‘putain’, y Latfieg kārs ‘blysig, trachwantus’ a'r Hindi kām (काम) ‘blys, trachwant’. Cymharer â'r Gernyweg kara, y Llydaweg karout a'r Wyddeleg car.

Berfenw

caru berf gyflawn ac anghyflawn (bôn: car-)

1. Teimlo hoffter mawr tuag at rhywun neu rywbeth.

   Rwy'n dy garu di.

Cyfystyron

• addoli

Gwrthwynebeiriau

• casáu

Termau cysylltiedig

• cariad

Cyfieithiadau

Almaeneg: lieben Cernyweg: kara Eidaleg: amare Ffrangeg: aimer Groeg: αγαπώ (agapó) Gwyddeleg: gráigh, car Iseldireg: liefhebben

Llydaweg: karout Pwyleg: kochać, miłować Saesneg: love Sbaeneg: querer, amar