dryll

Cymraeg

Cynaniad

• yn y Gogledd: /drɨ̞ɬ/
• yn y De: /driːɬ/, /drɪɬ/
•  dryll    (cymorth, ffeil)

Geirdarddiad

Celteg *drusli(jo) o'r gwreiddyn Indo-Ewropeg *dʰreus- ‘torri’n ddarnau’ a welir hefyd yn yr Otheg drauhsos ‘briwsion, lympiau’ a'r Latfieg druska ‘briwsionyn, tameidyn’. Cymharer â'r Llydaweg druilh.

Enw

dryll g (lluosog: drylliau)

1. Arf tân cludadwy sydd â chyflymder tanio uchel a thaflwybr cymharol wastad, megis reiffl, gwn haels (dryll pelets) neu bistol.

   Tynnodd y lleidr ddryll allan o'i boced.

2. Darn toredig, rhan o rywbeth.

Cyfystyron

• gwn
• darn, talch

Termau cysylltiedig

• tarddeiriau: dryllio, drylliog, dryllyn
• cyfansoddeiriau: dryllfetel, llawddryll, peirianddryll

Cyfieithiadau

Almaeneg: Schusswaffe b Cernyweg: 1. gonn g; 2. dral g Eidaleg: arma da fuoco b Ffrangeg: arme à feu b Gaeleg yr Alban: dag g Gwyddeleg: gunna g, arm tine g Iseldireg: vuurwapen d

Llydaweg: 1. arm-tan g; 2. drailh Pwyleg: broń palna b, giwera b Rwseg: пистолет (pistolét) g Saesneg: gun Sbaeneg: arma de fuego b