olwyn

Cymraeg

olwyn flaen car

Cynaniad

• yn y Gogledd: /ˈɔlʊɨ̯n/, /ˈɔlwɨ̞n/
• yn y De: /ˈoːlʊi̯n/, /ˈɔlʊi̯n/, /ˈɔlwɪn/
•  olwyn    (cymorth, ffeil)

Geirdarddiad

Celteg *olēnā o'r gwreiddyn Indo-Ewropeg *Heh₃l- a welir hefyd yn yr Iseldireg luns ‘gwarbin’, y Latfieg ula ‘both’, yr Armeneg glasurol ołn (ողն) ‘asgwrn cefn’ a'r Sansgrit āṇí (आणि) ‘gwarbin’.

Enw

olwyn b (lluosog: olwynion)

1. Dyfais crwn sy'n medru cylchdroi ar ei echelin, gan hwyluso symud neu gludo neu i gael peiriannau i weithio.

Termau cysylltiedig

• tarddeiriau: diolwyn, olwyno, olwynog
• cyfansoddeiriau: chwylolwyn, olwynres, olwynwaith
• cyfuniadau: olwyn ddŵr, olwyn gocos, olwyn lywio

Cyfystyron

• rhod
• sidell
• troell
• troellen

Cyfieithiadau

Almaeneg: Rad d Cernyweg: ros b Eidaleg: ruota b Ffrangeg: roue b Gaeleg yr Alban: roth g Groeg: ρόδα (róda) b Gwyddeleg: roth g Iseldireg: wiel d, rad d

Llydaweg: rod b Pwyleg: koło d Saesneg: wheel Sbaeneg: rueda b