Cymraeg

 
Beic

Enw

beic g (lluosog: beiciau, beics)

  1. Cerbyd sydd â dwy olwyn, un tu ôl y llall, handlen lywio, a sedd neu seddau. Gan amlaf, caiff ei wthio ymlaen gan draed y gyrrwr ar bedalau.
    Am fod y car yn y garej, teithiais i'm gwaith ar gefn beic.

Termau cysylltiedig

Cyfieithiadau