braich

Cymraeg

Braich

Cynaniad

• /brai̯χ/

Geirdarddiad

Cymraeg Canol breich o'r Lladin bracchium. Cymharer â'r Gernyweg bregh a'r Llydaweg brec'h.

Enw

braich b (lluosog: breichiau)

1. (anatomeg) Y rhan o'r atodyn uchaf o'r corff dynol rhwng yr ysgwydd a'r arddwrn ac sydd weithiau'n cynnwys y llaw.

   Penderfynodd ei fod am gael tatŵ o angor ar ei fraich.

2. Darn hir, cul sy'n ymestyn allan o brif ran gwrthrych, megis braich y gadair.

   Am nad oed digon o gadeiriau, eisteddais ar fraich y gadair yn lle.

Termau cysylltiedig

• tarddeiriau: breichaid, breichiog, breichiol, breichiwr, breichled, breichus, di-fraich, rhagfraich
• cyfansoddeiriau: braichgerdded, braichneidio, breichdlws, breichfil, breichrwy, byrfraich, dwyfraich, hirfraich, unfraich
• bôn braich
• braich golfachog
• nerth bôn braich
• nerth braich

Cyfieithiadau

Almaeneg: Arm g Cernyweg: bregh b Eidaleg: braccio g Ffrangeg: bras g Gaeleg yr Alban: gàirdean g Groeg: χέρι (chéri) d, μπράτσο (brátso) d Gwyddeleg: géag b, lámh b Iseldireg: arm g

Llydaweg: brec'h b Pali: bāhu g Pwyleg: ramię d Saesneg: arm Sbaeneg: brazo g