mwyn
Cymraeg
Etymoleg 1
Enw
mwyn g (lluosog: mwynau)
- Deunydd anorganig a gaiff ei ffurfio'n naturiol sydd â (mwy neu lai) cyfansoddiad cemegol pendant a rhinweddau ffisegol nodweddiadol.
- Unrhyw ddeunydd anorganig (yn wahanol i anifeiliaid neu blanhigion.
- Unrhyw elfen anorganig sydd yn allweddol o ran maeth; mwynau deietegol.
Cyfystyron
Termau cysylltiedig
Cyfieithiadau
|
Ansoddair
mwyn
- Amdano, yn ymwneud â, neu'n cynnwys mwynau.
Cyfystyron
Cyfieithiadau
|
Etymoleg 2
Ansoddair
mwyn
- addfwyn, diymhongar, hawddgar, gostyngedig.
- Ddim yn oer.
- Mae'r tywydd wedi bod yn fwyn iawn eleni.
Cyfieithiadau
|
|