dyn

Cymraeg

Dyn (1)

Cynaniad

• yn y Gogledd: /dɨːn/
• yn y De: /diːn/

Geirdarddiad

Celteg *gdonios ‘bod dynol’ o'r gwreiddyn Indo-Ewropeg *dʰǵʰm̥mō ‘bod dynol, daearolyn’ a welir hefyd yn y Lladin homō, yr Islandeg gumi a'r Hen Lithwaneg žmuõ(j). Cymharer â'r Gernyweg a'r Llydaweg den ‘bod dynol’ a'r Wyddeleg duine ‘bod dynol’.

Enw

dyn g (lluosog: dynion)

1. Bod dynol gwryw mewn oed
2. Dynoliaeth, y ddynolryw, yr hil ddynol

Cyfystyron

• gŵr

Gwrthwynebeiriau

• dynes, benyw ~ menyw

Termau cysylltiedig

• tarddeiriau: cynddyn, di-ddyn, dynaidd, dyneiddio, dynes, dynol
• cyfansoddeiriau: dyngar

Cyfieithiadau

Almaeneg: 1. Mann g Cernyweg: 1./2. den g Daneg: mand Eidaleg: 1. uomo g Ffrangeg: 1. homme g Gaeleg yr Alban: 1. fear g Groeg: 1. άνδρας (ándras) g Gwyddeleg: 1. fear g

Iseldireg: 1. man g Llydaweg: 1. gwaz g, paotr g; 2. den g Pwyleg: 1. mężczyzna g; 2. człowiek g Rwseg: 1. мужчи́на (mužčína) g; 2. человек g Saesneg: 1./2. man; 2. mankind Sbaeneg: 1. hombre g