gwyllt
Cymraeg
Cynaniad
- yn y Gogledd: /ɡwɨːɬd/, /ɡwɨːɬt/
- yn y De: /ɡwɪɬd/, /ɡwɪɬt/
Geirdarddiad
Celteg *gʷeltis o'r ffurf Indo-Ewropeg *u̯elt-io-, estyniad efallai ar y gwreiddyn *u̯elh₂- ‘blew; gwelltglas, gwair; tywys ŷd, coed’ fel yn gwallt, gwellt a gwlân ac a welir hefyd yn y Saesneg wild. Cymharer â'r Gernyweg gwyls ‘gwyllt’, yr Hen Lydaweg gueldenes ‘ynys anghyfannedd’ a'r Wyddeleg gealt ‘gwallgofddyn’.
Ansoddair
gwyllt (lluosog gwylltion; cyfartal gwyllted, cymharol gwylltach, eithaf gwylltaf)
- Heb ei ddofi; ddim yn ddof.
- Swnllyd ac afreolus.
- Cynhaliodd yr arddegwyr barti gwyllt pan oedd eu rhieni ar eu gwyliau.
Cyfystyron
Gwrthwynebeiriau
Termau cysylltiedig
Cyfieithiadau
|
|