sain

Cymraeg

Cynaniad

• /sai̯n/

Geirdarddiad

O'r gwreiddyn Indo-Ewropeg *sten- ‘rhuo’ a welir hefyd yn yr Almaeneg stöhnen ‘ochain, griddfan’, yr Hen Roeg sténō (στένω) ‘galaru, cwynfan’, y Rwseg stenátʹ (стена́ть) ‘ochain, griddfan’ a'r Sansgrit stánati (स्तनति) ‘clecian, ratlo, rymblan’.

Enw

sain b (lluosog: seiniau)

1. Synhwyriad a deimlir gan y glust ac a achosir gan gryniad o aer neu rhyw gyfrwng arall.

   Trodd o gwmpas pan glywodd sain y tu ôl iddo.

Cyfystyron

• sŵn

Gwrthwynebeiriau

• tawelwch

Termau cysylltiedig

• tarddeiriau: atsain, cytsain, seineg, seinio
• cyfansoddeiriau: deusain, persain, seinamledd, seinamlog, seindorf, seinfan

Cyfieithiadau

Daneg: 1. lyd; 2. larm Saesneg: 1. sound; 2. audio